جنس و ساختار قالب های تزریقی
جنس قالب های تزریقی: در فرآیند تزریق از دو نوع ماده‌ی گرمانرم و گرماسخت استفاده می‌شود که هر یک از آن‌ها در مواجهه با گرما واکنش مولکولی خاصی از خود نشان می‌دهند. برخی از این مواد در معرض گرما نرم می‌شوند و برخی دیگر با گرما دیدن سخت‌تر از قبل می‌شوند.
به همین خاطر انتخاب جنس مناسب برای قالب تزریق یکی از مهم‌ترین بخشهای قالب گیری به روش تزریق است. به‌طور کلی قالب‌هایی که در فرآیند قالب‌گیری و به‌خصوص قالب گیری مواد پلاستیکی مورد استفاده قرار می‌گیرند، از جنس فلز هستند. چرا که فلزها می‌توانند سطحی صاف و یکدست را در محصول نهایی ایجاد نمایند.
اما نوع فلزات به کار رفته در قالب‌ها به نوع مواد اولیه، ترموست یا ترموپلاست بودن آن‌ها و همچنین استانداردهای تولید وابسته است. با همه این‌ها متداول‌ترین فلز برای ساخت قالب‌های این پروسه، آلیاژی از فولاد و کروم است. هرچه درصد کروم به کار رفته در این آلیاژ بیشتر باشد، با قابلیت پوشش دهی بالاتر سطح صاف‌تری را برای محصول نهایی شما ایجاد خواهد کرد.
ساختار قالب های تزریقی: هر قالب تزریق دارای دو بخش اصلی به نام‌های نیمه پران و نیمه تزریق است. این دو نیمه با قرار گرفتن در کنار یکدیگر شکل کلی و اصلی قالب را ایجاد می‌کنند و فضای مناسب برای شکل‌گیری مذاب پلاستیک را تشکیل می‌دهند.
این فضا به خودی خود شامل دو مولفه به نام‌های ماهیچه و کویته است. ماهیچه به بخش اصلی و هسته‌ی قالب و کویته به حفره‌های قالب گفته می‌شود. درواقع هنگامی که دو بخش قالب به یکدیگر می‌رسند، ماهیچه و کویته فضای لازم برای تشکیل قطعه را فراهم می‌کنند.